Härkumft vo Stainlemer-Lieder / 3 Der Kantus

News	zur Übersicht

Fr 02.12.2022 16:41

Mit em ganze Liedtäggscht zum usswändig Lehre

D Wienacht stoot vor der Düre. Für e Stainlemer haisst das nodürlig: Gly fyre mer wider unsere Geburdsdag. Das Joor ischs jo e runde, der 110! Und will mer grad au no im Käller vo der Alte Garde sinn, könne mer wiider emol uus voller Bruscht Staineliedli schmättere, ooni öbber z störe. S isch numme z hoffe, ass mer e bitz mee singe, als das ewige «Ains, zwai, drei…», wo jo nit emol uus aigenem Bode kunnt, wie mer au scho gsee hänn.

Wie wärs zem Bispiil wiider emol mit em Stainekantus (villicht sogar alli säggs Strophe!?)? Das isch woorschynlig s eltscht Glygge-Liedli. Der Täggscht het der Guschti Häring im 1925 gschriibe, also vor bald 100 Joor.

D Melody isch die vom Studäntelied: «O alte Burschenherrlichkeit». S isch glar, ass d Stainlemer das Lied in iirer Stammbaiz «zum Löwenfels», em Breo, uffgschnabbt hän, denn dörte isch jo au d Studänteverbindig «Zofingia» dehaim gsi. D Fründschaft mit de Zofiger isch schon e baar Jöörli vorhär entstande und isch – näben em Drummle, Pfyffe und Fasnachtmache – die eltschti Konstante vo unserer Glyggegschicht. S loont sich drum, sich emol e bitz mit däm Studänteliedli z befasse:

Der Kantus «O alte Burschenherrlichkeit» isch e weemietige Ruggbligg vom ene eltere Semeschter uff sy schöni Studäntezyt. Der Täggscht isch s erscht Mol 1825 anonym veröffedligt worde. Mänggmol wird e gwüsse Eugen Höfling als Autor erwäänt, aber das stimmt nit. Wär mee drüber wott wüsse, ka unter folgendem Link e spannendi Abhandlig über das Lied finde:

https://www.uni-marburg.de/de/uniarchiv/inhalte-pdf/burschenherrlichkeit.pdf

D Melody isch elter als der Täggscht. Sy stammt vom ene Lumbbeliedli: «Was fang ich armer Teufel an? / Die Gelder sind verzehret» uus em Joor 1763 (in Jena veröffedligd). Scho dört hört – wie im Studäntelied – jeedi Strophe mit «O jerum, jerum, jerum…» uff. Öbbe im 1840 isch d Melody vom «arme Teufel» mit dem Täggscht vo der «Burschenherrlichkeit» verbunde worde.

Do ka me s ganz Lied höre:

https://www.youtube.com/watch?v=e4TB0-HKuW8

Wemme guet zueloost, hört me, wie d Sänger vor der letschte Strophe uffstöön (3:31), also ganz äänlig wie d Stainlemer. Au s Broschte ghört zem Schluss vo däm Studäntelied.

Noon e baar Erklärige zem Täggscht:

«O jerum, jerum, jerum»: entstellt us em latinische Wort: Jesu domine, verwandt mit unserem «O jemine»

«O quae mutatio rerum»: O was für en Änderig vo de Sache

«Flaus»: verzierti Jagge, wo zem Feschtglaid vo de Studänte ghört

«Schläger»: d Fächtwaffe vo de Studänte in schlagende Verbindige

«der breite Stein»: E schmal Staiwägli in der Mitti vo nit pflaschterete Strosse. In der dütsche Stadt Halle an der Saale hänn d Studänte s Rächt für sich reklamiert, ass alli andere hänn miessen in Pfludder uuswyche, zem iine uff em «braite Stai» blatz z mache.

Sodeli: Und ass alli am 23. Dezämber möögligscht alli Strophe uus voller Bruscht schmättere könne, kunnt jetze no der ganz Täggscht vom Stainekantus.

Zerscht aber noon e baar Erglärige zue de baseldütsche Wörter, wo me hütt nümm unbedingt verstoot:

Prinz Carneval: dä isch datsächlig au z Basel bis zem Aafang vom 20. Joorhundert an

der Fasnacht dur d Gasse zoge

uff de Druese sy: körperlig, seelisch oder finanziell erschöpft sy (Druese = en alt Wort für Wyhefi, Bodesatz)

sälbander: z zwait

scheeni drauti Harmony: der ursprünglig Täggscht; hüt wird normalerwys «stilli, drauti Harmnony» gsunge.

So, und doo jetze der Täggscht:

Staine-Kantus
(vom Guschti Häring)
Mir sinn e luschtigi Fasnachtszunft
dert uus der alte Staine,
Humor und Witz isch uns Prinzip,
und das verdirbt ys kaine.
Mir pfläge ächti Baslerart,
und d Frindschaft, die wird treu bewaart,
|: Dä Sport, wo mir dien drybe,

muess jede Basler liebe. :|

Mir ieben ys mit voller Fraid
Im Drummle und im Pfyffe.
Do muess me gueti
Deepe ha,
E Schnuure, grad wie gschliffe.
Prinz Karneval isch uns’re Gott,
Wo niemools uns versingge loot.
|: Im Stumpfsinn und im Briete !

Aer bringt uns scheeni Zytte. :|

S miesst aine gwiss kai Basler sy,
Wo nit ka zimftig ruesse.
Do lacht e jedem s Härz im Lyb,
Syg är au uff de Druese.
Es isch ain au kai rächte Ma,
Wenn är nit zimftig drummle ka;
|: Derzue no d Pfyffe klinge,

Do kemme d Maitli z springe :|

Doch bi der Arbet sowyso
Darf Alkohol nit fääle,
Das git im Drummler Energy
Und schmiirt die Pfyfferkääle;
Denn wo kai Gaischt in Ranze kuunt,
Do isch der Mensch gly uff em Hund;
|: Zem rächte Fasnachtsläbe,

Do ghert en Aff dernäbe :|

Was froge mir im Kummer noo,
Im Eländ und de Sorge?
Mir hän dr Himmel uff der Wält
An jedem Fasnachtsmorge!
Und liggsch sälbander no so waich,
So wird halt doch der Morgestraich
|: Di gly zem Bett uusbringe,

Der Drummelschlegel z schwinge :|

Nur scheeni trauti Harmonie
soll immer uns vereine.
Und Fride, Ornig, Disziplin,
syg Huuspflicht in der Staine.
Drumm immer luschtig und fidel,
das git e goldig raini Seel.
|: Drum vorwärts wyttergfaare -
Hoch! läbe d Fasnachtsnaare! :|

Autor: Kasi

Bild 1 / 3

Name *
E-Mail (sichtbar)
Homepage (sichtbar)
Kommentare *
Sicherheitscode *

News

Härkumft vo Stainlemer-Lieder / 3 Der Kantus

Kommentare (0)

Neuer Kommentar